Հայաստանը լինելով ՄԱԿ-ի անդամ պետություն 2008 դեկտեմբերին ստորագրել է ՄԱԿ-ի քաղաքական հայեցակարգ, սեռական կողմնորաշվածության և գենդերային նույնականացման հիման վրա խտրականությունը վերացնելու վերաբերյալ: Սակայն դրան հակառակ այն չնդունվեց և մինչ այժմ էլ չի ընդունվում հասարակության լայն զանգվածների կողմից, որոնք դա դիտարկում են ոչ նորմալ երևույթ և ապրելաձև, և այն հասարակության կողմից ընդունվում է, որպես հիվանդություն "շիզոֆրենիա", որն էլ զուտ ատելություն է սերմանոմ մարդկանց մեջ:
Իլգա-Եվրոպա կազմակերպության նախաձեռնությամբ մի շարք տեղական իրավապաշտպան անդամների կողմից ԼԳԵՓ համայնքի իրավիճակի մասին 2005 թ-ին կատարվել է հետազոտություն, ըստ որի պարզվել է, որ համայնքի անդամների հանդեպ ատելության հողի վրա բռնությունները շարունակվում են:
2008 հետո էլ 200 հարցված ԼԳԵՓ համայնքների անդամներից 60%-ը խտրականության է առժանացել ոստիկանության կողմից և բժշկական հաստատություններում:
